بسم الله الرحمن الرحیم
در چند هفته اخیر موج های مختلفی راجع به فیلم «ملک سلیمان » در سطوح مختلف روشنفکری جامعه مطرح شده و در واقع هر کس به نحوی سعی کرده خود را در میان منتقدین این فیلم جا دهد اما در لابه لای کسانی که با نقد این فیلم به دنبال کسب اعتبار برای نام خویش هستند میتوان نام ها و اندیشه ها و در واقع نقد هایی که حقیقتا منطقی و صحیح به این فیلم وارد شده است را مورد توجه قرار داد .
شنیده بودم........ دارم!به اشتباه جای ((تو)) ی صمیمانه را با ((شما)) ی مودبانه عوض کردم ،
به زبان گفتم چقدر((شما)) زیبا هستید...
ولی در دل گفتم چقدر ((تو)) را دوست دارم
ادامه مطلب ...
نامه یک شهید به همسرش
البته خالی از نقد نیست مثل خیلی چیزهای دیگر اما خواندش خالی از لطف هم نیست....
در این راه طولانی که ما بی‌خبریم
و چون باد می‌گذرد
بگذار خرده اختلاف‌هایمان با هم باقی بماند
خواهش می‌کنم! مخواه که یکی شویم، مطلقا
ادامه مطلب ...
درآمدی بر دکترین سینمای جمهوری اسلامی
سینما در جمهوری اسلامی، پس از سه دهه از وقوع انقلاب اسلامی، هم‌چنان هویت خود را می‌جوید.
نخستین گزاره‌ی هویتی که سینمای ایران در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی
یافت، تبیین امام خمینی(ره) از سینما بود که «ما با سینما مخالف نیستیم،
با فحشا مخالفیم.» پس سینما با فحشا مترادف نیست و این سینما نیست که
اسلام با آن مخالف است، بلکه مخالفت با فحشاست. سینمای منهای فحشا، یک
گزاره‌ی هویتی بود که آغاز حرکت هنر هفتم، پس از انقلاب محسوب می‌شود. اما
سایر انگاره‌های هویتی سینما کدامند؟ سیدمرتضی آوینی برای تبیین این
انگاره‌ها، تلاش گسترده‌ای نمود، اما همه‌ی آن تلاش‌ها، در واقع دروازه‌ی
حرکت برآورد می‌شد. اکنون به اعتقاد آگاهان هنری، سینمای ایران وضعیت
ویژه‌ای را می‌گذراند؛ وضعیتی که سینمای جمهوری اسلامی باید دوره‌ی
هویت‌یابی را به ناچار به سرانجام برساند و درد زایمان هویت را تحمل کند.